H. CAROLUS BORROMEUS

Het jaar daarop werd zijn oom van moeders zijde, Gian Angelo Medici, tot paus gekozen. Deze nam de naam Pius IV aan en riep zijn neef naar Rome.

De 22-jarige Carlo werd door zijn oom tot kardinaal verheven en belast met het bestuur van de Pauselijke Staat. De paus benoemde hem ook tot aartsbisschop van Milaan, maar weigerde hem naar zijn bisdom te laten gaan.

​

Kardinaal Borromeo nam deel aan de laatste sessie van het Concilie van Trente (1562-1563). Daar was hij een van de grote voorvechters van de Contrareformatie en de bestrijding van kerkelijke misstanden, zoals bijgeloof en onwetendheid bij geestelijken. Ook stelde hij het nepotisme (van het Latijnse nepos = kleinzoon, neef) aan de kaak.

Na de dood van Pius IV in 1565 kon hij eindelijk naar Milaan vertrekken om daar zijn eigenlijke pastorale ambt van aartsbisschop te vervullen. Hij bezocht alle parochies van zijn grote diocees, zelfs de meest moeilijk bereikbaar kerkjes in de Alpen.

​

Ofschoon Carlo Borromeo opgroeide in grote weelde, zijn ambt aan nepotisme te danken had en in kringen van de decadente adel verkeerde, was hij toch het toonbeeld van nederigheid, naastenliefde en rechtvaardigheid. Zijn grote sociale bewogenheid werd nog bij zijn leven door vriend en vijand geroemd.

Carolus stierf op 3 november 1584. Al zijn bezittingen liet hij na aan de armen. Hij werd begraven in de crypte van de Dom van Milaan.

Reeds in 1610 verklaarde paus Paulus V hem heilig. Zijn liturgische gedachtenis is op 4 november.